SCIENTIA
Capital Hedge Fund
Niezależni artyści tańca, których praktyka wyrasta z potrzeby eksploracji społecznych, cielesnych i emocjonalnych napięć. Tworzą kolektyw o wyrazistym głosie artystycznym, zakorzenionym w idei dialogu i wspólnotowości. Ich działania wyrastają z przekonania, że sztuka tańca może i powinna być narzędziem krytycznego myślenia oraz aktywnego współuczestnictwa widzów i widzek. Nie interesuje ich sztuka zamknięta w estetyce – stawiają na ruch, który prowokuje do refleksji i działań, ruch, który nie godzi się na zastaną rzeczywistość. Ich misją jest inicjowanie procesów transformacyjnych – zarówno w odbiorcach/-czyniach, jak i w strukturach społecznych, które komentują. Poprzez pracę choreograficzną oddają głos publiczności, angażując ją nie tylko jako obserwatora, ale i współtwórcę. Budują przestrzeń performatywną jako miejsce spotkania, wymiany i niezgody. W centrum ich twórczości znajduje się ciało – nie jako neutralny obiekt, lecz jako narzędzie oporu, pamięci i opowieści.
Artyści posługują się szerokim wachlarzem technik tanecznych i performatywnych, takich jak taniec współczesny, taniec fizyczny, floorwork czy japoński taniec butoh, co pozwala im na tworzenie złożonych i wielowymiarowych form scenicznych. W 2022 roku zostali zaproszeni przez Tanztheater Wuppertal Pina Bausch na międzynarodowy festiwal taneczny Under construction – Under dogs and Role Models. W 2024 roku uczestniczyli w Polskiej Platformie Tańca na Open Platform/Let’s network. Są laureatami otwartego konkursu Przestrzeń Otwarta Centrum Tańca PENDULUM, w ramach którego stworzyli performance Ciało kryzysowe. W 2023 roku zrealizowali w Teatrze Ósmego Dnia spektakl Homo homini porcus, który w 2024 roku został zaprezentowany również na IV Festiwalu Teatrów Podwórkowych – Gra z teatrem. Artyści współpracują także z Polską Fundacją Teatralną, rozwijając projekty na styku tańca, aktywizmu i poszukiwań społeczno-artystycznych.


ALEKSANDRA JÓŹWIAK
„Jak się garbię, tak się tańczę”. W wolnym czasie lubi leżeć w korycie. Nienawidzi rutyny i cebuli. Cierpi na mefobię - obawia się, że stanie się tak zajebista, że ludzkość tego nie wytrzyma i zginie. W środku jednak miękka klucha.

KAMIL PODGÓRSKI
Człowiek czy ośmiornica? Jego długie i giętkie macki są niebezpieczne dla tych, którzy znajdują się zbyt blisko. Zdarza się, że wplątują się we włosy towarzyszy i towarzyszek. Boi się trzydziestego siódmego dnia każdego roku. Jego doba jest dłuższa niż innych człekokształtnych istot.
Zespół

SZYMON OBOLEWICZ
Kierownik zamieszania, które sam stwarza, często specjalnie. Właściciel kabli ładujących z każdym wejściem. Nie potrafi tańczyć poza rytmem, a robi to pół spektaklu. Upodobał sobie cyfrę siedem; nie sześć, nie osiem - siedem.

ANNA PRĘTKA
Tancerka i choreografka pochodząca z Poznania. Absolwentka Niepublicznej Szkoły Sztuki Tańca w Poznaniu oraz stypendystka Point Park Conservatory of Performing Arts w Pittsburgu. Od 2021 roku kształci się za granicą w dziedzinie sztuki tańca i performance'u, m.in.: we Włoszech, Holandii oraz Stanach Zjednoczonych.

OLGA MARIA PIECHOCKA
Boomerka. Uziemiona, ugruntowana, a grunt to dobre poczucie humoru. Niestety nikt go nie widział. Macza ser żółty w herbacie i mówi, że je topiony. Przytula drzewa, bo ma dosyć nieustannie gadających ludzi.

WIKTORIA SOBOTA
Narodziny w roku 2000. Artystka mediów poszukująca głównie w ruchu - najlepiej wolnym, nieokiełznanym, z wnętrza. Jej najnowszym zainteresowaniem jest sztuka szydełkowania, video art oraz szminkowanie (upiększanie - obrzydzanie).

„Przepraszam, to pompa mi tak pipczy” - kocha swój Pejdzer, ale tak naprawdę to po prostu Empetrójka, czy jakaś inna pompa insulinowa. Zdecydowanie jest RETRO i słucha R&B. Mówi do wszystkich „kicia”, ale nikt nie wie, o co jej chodzi. W sporcie jest beznadziejna i zawsze kibicuje drużynie przeciwnej. Nie ma wstydu i bardzo lubi płakać, nigdy nie przestaje mówić – nakręca się jak katarynka. Życzy śmierci wszystkim pająkom – zdecydowanie się nie lubią. Wyszła z Mordoru pełnego cukru.
ANNA WARDĘSKA

ALICJA WEISSKOPF
Paranoicznie romantyczna. Ma 5 lat, a jednocześnie cierpi na demencję starczą i liczne niepokoje. Szczeka nie tylko na psy, ale też na ludzi. Nosi klej z brokatem na brwiach.
